Tijd geleden hoorde ik via een collega over een kunstwedstrijd waar iedereen aan mag meedoen, KlimaatExpo ‘22. Opdracht was vrij simpel: maak een kunstobject over klimaatverandering. Tof, een keer iets anders dan klimrekjes en tafeltjes. Dus heb ik mij ingeschreven, deelgenomen en ben aan de slag gegaan. Het eindresultaat: een vis van plastic (en hout natuurlijk) genaamd Something Fishy. Benieuwd naar het kunstproject? Wat er achter schuilt en waar de ‘vis’ van is gemaakt? Dat leg ik je uit.
Om maar direct met de deur in huis te vallen: helaas Something Fishy is niet uitgekozen als een deelnemer aan de expositie. Jammer, helaas maar wel een onwijs leuke ervaring en het eindresultaat mag er zijn. Laten we beginnen bij het begin:
Concept achter: Something Fishy
Oke, klimaatverandering; er zijn nogal wat verschillende invalshoeken te bedenken. Veelal gaan deze gepaard met menselijk handelen (of juist het niet willen handelen). Ik ben begonnen met wat onderwerpen uit te tekenen op papier: bomen die gekapt worden, de wereld besmeurd met olie en ander minder gezellig materiaal. Na de nodige vulling voor de papierbak te hebben gemaakt, bleef mijn focus op een bepaald punt hangen. De vissen in de Westerschelde, ooit geroemd om de bijzondere hollandse kwaliteit (zeker de kreeften), nu zo verziekt dat het gevaarlijk is voor consumptie.
Een vis die van binnen helemaal gemaakt is van plastic maar nog een natuurlijke buitenkant heeft, immers gaat het hier om microplastics die je niet ziet met het blote oog.
Van concept tot project
Cool, idee is er maar nu de uitvoering nog. Omdat het een wedstrijd is waar klimaatverandering (en in mijn optiek vervuiling) centraal staat, wilde ik dat de vis zoveel als mogelijk van gerecycled materiaal werd gemaakt. Ik had nog voldoende hout liggen van de eettafel, de buitenkant is dus gemaakt van Berken Multiplex. Uit voorzorg, want ja ik heb ook negatieve ervaringen met epoxy, heb ik een tweede vis gemaakt. Deze is gemaakt van een soort hardhout dat ik nog over had van onze tuinier avonturen.
Twee vlakke houten plankjes van gemaakt en een tekening (gejat van het www) erop geplakt wat de binnenkant van de vis ging worden. Dit netjes uitgezaagd met de decoupeerzaag en daarna flink wat uren geschuurd. Vanaf hier is het min of meer een soort beeldhouwen met hout. Eenmaal tevreden met de binnenkant heb ik een kant beplakt met tape (die goedkope bende die je op de verhuisdozen plakt) en ben begonnen met het gieten van de epoxy. Eerst een dunne basislaag, die ik heb laten uitharden. Daarna heb ik verschillende soorten plastic gebruiksvoorwerpen, blikjes, aluminium koffiecups, alles wat maar een vrolijke kleur heeft vermorzeld, geknipt en platgetrapt om in de vis te kunnen verwerken. Alles voor een mooi contrast van hout en kleur. De rest kan je denk ik wel raden: beetje rommel, overgieten met een dun laagje epoxy en weer wat rommel. Tot de vis helemaal was gevuld en de laatste laag weer alleen epoxy.
Epoxy schuren en polijsten
Na het uitharden van de laatste laag epoxy is het tijd om alles opnieuw vlak te krijgen en op te schuren. Vlakken is niet zo spannend dit heb ik gedaan met de frees. Eenmaal alles netjes vlak lijkt het geheel nergens meer naar, een grote doffe bedoeling in plaats van een kleurig palet in epoxy. Geen paniek, dit hoort zo. Tijd om te schuren. Beginnend met een grovere korrel: 80 helemaal tot 2000. En geen schuurpapiertjes overslaan! Wanneer je van een grove korrel direct naar een fijnere gaat, zie je dit terug in de epoxy. De laatste schuurpapiertjes (800 tot 2000) waren speciaal voor nat schuren. Om het geheel echt goed te laten glimmen zodat het net op glas lijkt, heb ik de epoxy ook gepolijst. Ik heb hiervoor speciaal polijstmiddel gekocht (waar ik ook vaker mijn epoxy koop )inclusief een polijstset voor op de boormachine.
De afronding
Ik heb gekozen om een soort sokkeltje te maken waar de vis zwevend op geplaatst kan worden. In eerste instantie had ik het idee deze rechtop te plaatsen, zoals een vis die aan de hengel hangt. Maar ik heb hier toch vanaf gezien en de vis horizontaal geplaatst, alsof de vis zwemt. Voor de ene vis een bijpassende voet van Multiplex, de andere op een stuk eiken. Deze laatste kan nog wat liefde gebruiken, maar de aanvragen voor de klimrekjes stroomden stiekem alweer binnen.
Een ervaring rijker, wat smaakt naar meer.
Deelnemen is belangrijker dan winnen, hoor ik geregeld om me heen als ik hierover vertel. Mijn reactie: nou nee ik neem deel om te winnen! Anders zou ik niet meedoen…
Niet helemaal een sportieve manier om ernaar te kijken maar voor mij wel hoe het werkt. Hoe ik mij maximaal inzet en ga tot wat ik kan. Dit keer niet anders. En wat een ervaring. De spanning: word ik gekozen? De ideeën bespreken met vrienden en familie. De progressie tonen en soms een stukje jaloezie denken waar te nemen. En bezig zijn met mijn favoriete hobby! Heerlijk is dat.
Bedankt!
Nog niet eerder gedaan in deze blog, maar wel op zijn plaats. Bedankt Vincent, jouw tip heeft me nieuwe inzichten gegeven in wat ik nog meer leuk vind aan de hobby en je bent een fijn klankbord. Op naar de volgende!