“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”, gejat van Pippi Langkous maar zeker van toepassing toen mij werd gevraagd een zandbak te maken. Op zich niet zo moeilijk zou je denken. Simpelweg een bak waar zand in kan en een beetje stevig moet zijn. Maar toch wat haakjes en ogen die het complex maken. Een fantastische uitdaging, leuke nieuwe dingen geprobeerd en zo ook de nodige frustraties.
Zandbak met eisen
Oke eerst even over de zandbak zelf: deze is niet direct bedoeld om in de tuin neer te zetten en de kinderen op los te laten (of katten…). Maar voor speltherapie. Mijn schoonzus is speltherapeut en heeft mij gevraagd een zandbak te maken die ze kan gebruiken tijdens de therapiesessies. Daarom waren er nogal wat specifieke eisen aan de formaten, zo moest deze een binnenmaat hebben van 50 bij 70 centimeter. Bij voorkeur ook op een fijne werkhoogte, arbo-technisch verantwoord en tot slot het liefste ook los van het onderstel te gebruiken zijn.
Daarnaast heb ik mijzelf ook wat uitdagingen opgelegd, namelijk: geen schroeven waar de kinderen spelen, alles netjes afgekant (zoals bij de klimrekjes) en tot slot moet het geheel het gewicht van een baby olifant kunnen dragen. Of dit laatste is gelukt zullen we nooit weten (vermoed ik) maar twee volwassenen kunnen er gerust op dansen.
Materialen, verbindingen en veel lijm
De gehele zandbak bestaat dus uit twee delen. De bak voor het zand zelf en een onderstel waar deze naadloos in valt. Alles gemaakt van Berken Multiplex, ja begint nu wat saai te worden misschien. Maar het is en blijft makkelijk te bewerken, duurzaam en onwijs sterk. Het gegeven dat er ook met nat zand gespeeld gaat worden, maakt de Berken Multiplex een verstandige keuze. Deze is namelijk zo verlijmd dat het ook in vochtige ruimtes gebruikt kan worden.
De bak heeft dus een binnenmaat van 50 bij 70 centimeter, is net iets meer dan 10 centimeter hoog en is voorzien van twee handvaten. De bodem is bevestigd in een groef die ik in de zijkanten heb gefreesd en alles is zowel gelijmd als extra verstevigd met deuvels van 8mm (diameter).
Het onderstel bestaat uit twee keer een plaat van 36 mm dik multiplex (twee platen van 18mm op elkaar gelijmd). Het geheel wordt aan elkaar verbonden door vier poten die bestaan uit ieder twee stroken Multiplex. Aan de binnenkant van deze poten zitten ook weer stroken waar de middelste plaat op rust en het geheel onverwoestbaar maakt.
Tot slot 4 wielen eronder en klaar, althans het constructieve deel. De buitenkant van de gehele zandbak is met lijnzaadolie behandeld de binnenkant van de bak wordt nog blauw gelakt.
Wat hebben we geleerd?
Meerdere dingen. Je werkstukken echt haaks krijgen is wel een uitdaging. De afkortzaag was blijkbaar niet zo haaks als gedacht, wat nu en dan voor de nodige uitdaging zorgde.
Multiplex, ondanks dat men zegt dat het 18mm dik is, kan onderling toch verschillen. Zo is de ene plaat net ietsjes dikker dan de andere. Erg hinderlijk als je alles strak en netjes tegen elkaar aan wil hebben.
Ondanks dat multiplex fijn spul is om mee te werken blijft de fineerlaag uiterst gevoelig. Her en der is deze goed beschadigd bij het frezen (reden: te snel frezen, verkeerde kant op frezen, de frees zelf is wat bot aan het worden). Gelukkig is het terugschuren ook wel weer aardig om te zien, met al die lijntjes, maar mooier is om het helemaal heel te houden natuurlijk.
Er zijn ook positieve dingen te melden! Namelijk heb ik ontdekt dat er een verfpistool zit bij mijn luchtcompressor die ook olie spuit. Een klus waar ik tegenop keek was zo gepiept!
Heb je een klus voor BlogAanTafel?
Leuk! Neem gerust contact op. Er zijn enkele producten die ik standaard maak, zoals de klimrekjes en speelboog. Maar ook op verzoek maak ik speelgoed en meubeltjes (of iets wat er dus tussenin zin).
